Waarom kan ik niet stoppen met steeds op mijn lip te bijten?

BOp je lip drukken is een universele lichaamstaal voor verlangen, of het nu om iemand anders gaat of om een ​​sappige burger. Als alternatief – en minder sensueel – kan lipbijten ook wijzen op angst, verwachting, verveling of nervositeit. En in extreme gevallen, waarin iemand zo vaak op zijn lip bijt dat dit zweren veroorzaakt en zijn leven verstoort, kan dit zelfs in de categorie lichaamsgericht repetitief gedrag (BFRB) vallen.

“Over het algemeen [a BFRB] is een gewoonte, zoals vingernagels bijten, aan haar trekken of aan de huid peuteren, maar om aan de criteria van een stoornis te voldoen, betekent dit dat het een beperking moet veroorzaken en meestal het functioneren moet belemmeren”, zegt Barbara O. Rothbaum, PhD, ABPP, professor in de psychiatrie aan de Emory University School of Medicine en bestuurslid van de TLC Foundation for Body Focused Repetitive Behaviors. Dit betekent dat het gedrag mensen zo onrustig, gekwetst of angstig maakt dat het hen ervan weerhoudt om met anderen om te gaan, naar hun werk te gaan, sociale plannen te maken of andere belangrijke levensgebieden te ervaren.

Je hoeft dit niveau niet te bereiken om te merken dat je deze gewoonte beoefent en deze misschien wilt verminderen. “Iedereen heeft waarschijnlijk wel eens op zijn lip gebeten als een nerveuze gewoonte”, zegt dr. Rothbaum. Maar waarom begon je überhaupt op je lip te bijten?


Experts in dit artikel

  • Barbara O. Rothbaum, PhD, ABPP, hoogleraar psychiatrie aan de Emory University School of Medicine en bestuurslid van de TLC Foundation for Body Focused Repetitive Behaviors

Lichaamsgerichte gewoonten kunnen vaak dienen om jezelf te kalmeren of af te leiden van angst. Als het op de een of andere manier goed voelt, zelfs onbewust, is de kans groter dat iemand de actie herhaalt. Dit geldt ook voor lipbijten.

“Als iemand uit angst op zijn lip bijt en een beetje pijn voelt, kan dat hem juist afleiden van zijn angst en dat kan de situatie alleen maar erger maken”, zegt Dr. Rothbaum. “Wanneer iemand gestrest of angstig is, zie je meestal een toename van repetitief gedrag, ook al is het geen gewoonte. Je ziet dat mensen steeds onrustiger worden en van alles ondernemen.”

Hoe vaker je een actie uitvoert, hoe groter de kans dat je die actie herhaalt, “en dan, boem, heb je gedrag”, zegt Dr. Rothbaum.

“Als iemand uit angst op zijn lip bijt en een beetje pijn voelt, kan dat hem juist afleiden van zijn angst en dat kan de situatie verergeren.” –Barbara O. Rothbaum, PhD, ABPP

Deskundigen weten nog steeds niet zeker waarom je over een andere maatregel op je lip zou kunnen bijten, zegt dr. Rothbaum. Sommige mensen hebben mogelijk een genetische aanleg om te friemelen en/of bepaalde handelingen uit te voeren, maar de wetenschappelijke basis hiervoor is nog niet duidelijk.

Hoe je kunt stoppen met lipbijten

Dus wat kun je eraan doen? De eerste stap is het gedrag opmerken wanneer het zich voordoet. Hiermee kunt u incidenten documenteren, triggers onderzoeken en u voorbereiden op momenten waarop u op uw lip zou kunnen bijten. dr. Rothbaum raadt aan gebeurtenissen daadwerkelijk op te schrijven, zodat u patronen kunt herkennen en wanneer u bewuster of alerter moet zijn.

“Het is de aard van een gewoonte dat veel ervan gebeurt zonder dat we ons er bewust van zijn, en dan beseffen we plotseling: Oeps, ik beet gewoon op mijn lip”, zegt Dr. Rothbaum. “Zoek naar patronen, zoek naar gedachten die daarmee samenhangen en gevoelens die daarmee samenhangen.”

Ook nuttig: dr. Rothbaum stelt voor iets te doen dat je fysiek verhindert de actie uit te voeren, zoals kauwgom. Je kunt een stukje knallen zodra je merkt dat de beet begint, of preventief gaan kauwen als je in een stressvolle situatie terechtkomt.

Het goede nieuws is dat je deze gewoonte waarschijnlijk zelf onder controle kunt krijgen, zegt dr. Rothbaum. Als u echter het gevoel heeft dat uw lipbijten zich ontwikkelt van een gewoonte tot een BFRB, kunt u hulp zoeken bij een professional in de geestelijke gezondheidszorg en kijken naar de middelen die beschikbaar zijn voor BFRB’s van organisaties als de TLC Foundation.

“Als het eenmaal begint, gaat het vaak een eigen leven leiden en dan kan het moeilijk worden en hebben mensen behandeling of hulp nodig om het onder controle te krijgen”, zegt dr. Rothbaum.

Leave a Comment