Waarom je angstig wordt als je iemand ziet friemelen

Elke keer dat ik een nieuwe vraag kreeg, probeerde ik mijn ogen af ​​te schermen met mijn handpalm en zo snel mogelijk na te denken over het antwoord. Maar wat ik ook deed, in mijn perifere zicht stuiterde zijn been weg.

Het bleek dat ik last had van een psychologisch fenomeen dat misokinesie wordt genoemd, wat ‘haat tegen bewegingen’ betekent.

Misokinesie is “een aversieve reactie op het zien van kleine, repetitieve bewegingen van anderen, zoals friemelen met een pen of tikken met je voet”, zegt Sumeet Jaswal, een promovendus en docent aan het Langara College in Vancouver. Als hoofdauteur van het eerste onderzoek naar misokinesie (in 2021) onderzocht Jaswal het voorkomen van dit fenomeen bij 4100 deelnemers. Zij en haar collega’s ontdekten dat ongeveer een derde van de mensen een zekere mate van gevoeligheid voelt voor het friemelen van anderen, inclusief intense reacties zoals woede en angst.

soortgelijke berichten

Sommige deelnemers zeiden zelfs dat ze bepaalde sociale activiteiten vermeden omdat ze zich ongemakkelijk voelden bij het zien van de repetitieve bewegingen en gebaren van anderen – wat erop wijst dat misokinesie ernstige negatieve gevolgen kan hebben voor iemands sociale en emotionele leven. Jaswal en haar collega’s vermoeden dat dit effect toeneemt met de leeftijd, omdat oudere volwassenen met misokinesie minder plezier in sociale activiteiten melden.

Welke dingen veroorzaken misokinesie?

Sommige mensen vinden het gemakkelijk om bepaalde aspecten van hun omgeving te blokkeren, zoals het zien van iemand die met zijn vinger tikt of met zijn been springt. Voor iemand met misokinesie is de herhaling van deze bewegingen – en het feit dat iemand anders ze doet – echter bijzonder verontrustend, legt Jaswal uit. Als iemand anders in zijn gezichtsveld aan het friemelen is, kan hij of zij zich gespannen of ongemakkelijk voelen of, zoals in mijn geval, zich moeilijk kunnen concentreren.

Er zijn ook verschillen tussen individuen in de bewegingen die misokinesie veroorzaken, zegt Hayley Nelson, PhD, hoogleraar psychologie en oprichter van de Academy of Cognitive and Behavioral Neuroscience. Het kauwen van kauwgom kan voor u een trigger zijn, terwijl het voor iemand anders met misokinesie mogelijk geen ongemak veroorzaakt. Misschien is hun trigger iemand die door hun haar draait. Bovendien kunnen bepaalde “repeterende bewegingen leiden tot sterkere reacties vanwege hun frequentie of ritme”, legt Dr. Nelson. Dit betekent dat als uw partner snel met zijn voet tikt terwijl u tv kijkt, u mogelijk meer gestrest raakt dan wanneer hij of zij het langzamer doet.

Waarom zouden we ons zorgen moeten maken over het friemelen van iemand anders?

Het lijkt misschien vreemd om gestoord te worden door zoiets gewoons als de friemelende tics van iemand anders. Maar je bent niet de enige die er boos over is. Sommige mensen hebben een sterke afkeer van bepaalde geluiden, zoals iemand die op hun lippen kauwt of klapt, in plaats van dat ze een visuele gevoeligheid hebben.

In feite kan “misokinesie het best worden begrepen als de tegenhanger van misofonie”, zegt dr. Nelson. “Misofonie is een aandoening waarbij bepaalde geluiden intense emotionele reacties uitlokken, vaak leidend tot gevoelens van irritatie of angst.”

Neurowetenschappers proberen nog steeds uit te zoeken wat er achter misokinesie zit. Ze denken dat het waarschijnlijk spiegelneuronen zijn, een soort hersencel die een cruciale rol speelt bij het begrijpen en imiteren van het gedrag van anderen. Neuronen communiceren met elkaar door elektrische impulsen of chemische boodschappers te sturen. Dus als je iemand anders een actie ziet uitvoeren en erover nadenkt om het zelf te doen, hebben deze spiegelneuronen de neiging om te activeren.

Als je bijvoorbeeld iemand een hete ijscoupe ziet eten (en toevallig ook van ijs houdt), worden de spiegelneuronen in je hersenen geactiveerd alsof je een hap neemt van die chocoladeachtige lekkernij. Spiegelneuronen zijn ook betrokken als je terugdeinst nadat je iemand op zijn hoofd hebt zien stoten of zijn teen hebt gestoten. “Bij mensen met misokinesie kan er sprake zijn van verhoogde gevoeligheid of veranderde verwerking binnen dit spiegelneuronsysteem, wat tot ongemak leidt”, legt Dr. Nelson.

Maken bepaalde stemmingen het erger?

Onderzoek moet nog bevestigen of de stemming of emotionele toestand van een persoon de intensiteit van misokinetische reacties beïnvloedt, zegt Jaswal. Jij en dr. Maar Nelson is het ermee eens dat het intuïtief begrijpelijk is dat bepaalde emoties je ongemak kunnen vergroten als je iemand anders ziet friemelen. “Toegenomen stress, angst of prikkelbaarheid kunnen het ongemak vergroten dat wordt ervaren bij het kijken naar triggerende bewegingen”, zegt Dr. Nelson.

Toen ik bijvoorbeeld mijn toets aflegde, verhoogde de combinatie van faalangst en tijdsdruk waarschijnlijk mijn stressniveau – en hoeveel last ik had van het huppelende been van mijn collega. Andere factoren, zoals vermoeidheid, kunnen ook het vermogen om negatieve emoties te tolereren beïnvloeden, zegt dr. Nelson. Als u bijvoorbeeld niet genoeg slaap krijgt, kunt u zich prikkelbaar voelen, waardoor u vatbaarder wordt voor de repetitieve bewegingen van iemand anders.

Kunnen we iets doen om misokinesie onder controle te houden?

In haar onderzoek naar misokinesie ontdekte Jaswal dat mensen die een hoge mate van visuele gevoeligheid rapporteerden de neiging hadden om technieken te gebruiken ‘die óf hun gezichtsveld blokkeerden óf zich terugtrokken uit de situatie, zodat ze de visuele triggers niet hoefden te zien’. deze coping-strategieën bieden verlichting, het is niet altijd mogelijk triggers weg te laten of te blokkeren zonder de aandacht op uzelf te vestigen.

Gelukkig zijn er andere strategieën die je kunt gebruiken om het leed veroorzaakt door misokinesie te beheersen. Sommige mensen hebben baat bij mindfulness-technieken zoals diepe ademhaling en aardingsoefeningen. “Het ontwikkelen van bewustzijn van je triggers en de emotionele reacties die daarmee gepaard gaan, kan een eerste stap zijn in de behandeling van misokinesie”, zegt Dr. Nelson.

Jaswal en Dr. Nelson beveelt beiden cognitieve gedragstherapie (CGT) technieken aan, die zich richten op het leren herkennen van nutteloos gedrag en het ontwikkelen van vertrouwen in uw vermogen om problemen op te lossen. CGT kan helpen negatieve denkpatronen die verband houden met misokinesie te veranderen en emotionele problemen te verlichten. Een voorbeeld hiervan is het herkennen van een negatieve gedachte als ‘Ik kan me niet concentreren terwijl ze op haar voet tikt’ en deze vervangen door meer kalmerende gedachten tegen zichzelf, zoals ‘Ik heb me voorbereid op dit interview en ik hoef hem maar één vraag te stellen. ” Jouw voet heeft geen invloed op mijn talenten en capaciteiten.”

Omdat misokinesie iemands kwaliteit van leven of plezier in sociale activiteiten kan beïnvloeden, is het de moeite waard om hulp te zoeken bij een professional in de geestelijke gezondheidszorg om strategieën of therapieën te bespreken die kunnen helpen de intensiteit van misokinesiereacties te verminderen als u merkt dat ze uw dagelijks leven beïnvloeden. Een therapeut zou bijvoorbeeld een interventie kunnen aanbevelen die “een geleidelijke blootstelling aan triggerende bewegingen in gecontroleerde omgevingen inhoudt om de reactie van de hersenen in de loop van de tijd ongevoelig te maken”, zegt Dr. Nelson.

Bedenk dat het ervaren van misokinesie niet iets inherent slecht of schadelijks is. Het laat eenvoudigweg de complexiteit van onze hersenen zien en hoe ze op unieke en soms onverwachte – zo niet altijd prettige – manieren reageren op algemene stimuli.